MODLITWA TĘTNIĄCA ŻYCIEM - Blachnicki Franciszek

„Każdy dzień musi być nową próbą dania odpowiedzi na miłość Chrystusa. Tylko wtedy życie ma sens” – uczy kandydat na ołtarze ks. Blachnicki. W niewielkiej książeczce „Noc w światło przemieniona” wprowadza czytelnika w tajniki życia duchowego, wyjaśnia, na czym polega tajemnica życiodajnej śmierci, która może być wielką szansą chrześcijanina. Może to być ważna lektura nie tylko w czasie Wielkiego Postu. Jesteśmy przeznaczeni do pełni życia – przypomina ks. Blachnicki. Zmartwychwstanie, śmierć, grzech, umieranie sobie i wreszcie miłość – to „słowa klucze” jego refleksji.

Bóg jest Tym, który przychodzi do naszego życia jako Oblubieniec. Prezentowana książeczka mówi o tym, w jaki sposób przygotowuje On człowieka na spotkanie ze Sobą.

Książka porusza kwestię modlitwy jako włączenia się w dialog miłości na wzór Trójcy Świętej oraz ukazuje bogactwo jej rodzajów i form.

Autor książki powiada w pewnym miejscu: „Byłaby rewolucja. Gdyby się to udało, wynikiem byłaby odnowa Kościoła”. Jest to książka ważna nie tylko dla ruchu oazowego. Myśl wybitnego teologa, jakim był Blachnicki, sięga bowiem nie tylko poziomu jednego z ruchów odnowy Kościoła, nie tylko poziomu Kościoła w Polsce. Ma on coś ważnego do powiedzenia całemu Kościołowi powszechnemu (ma, a nie tylko miał...)

W kolejnym tomie esejów Clive Staples Lewis (1893-1963), pisarz, filozof, wykładowca uniwersytecki, autor słynnych Opowieści z Narnii, wyróżnia cztery rodzaje miłości: przywiązanie, przyjaźń, miłość erotyczną i Caritas, która jako miłość Boga i bliźniego jest z nich najważniejsza.
Lewis pokazuje, jak płynne są granice między poszczególnymi rodzajami miłości - jedna może przechodzić w drugą tak, abyśmy w rezultacie lepiej mogli zrozumieć, kim i po co jesteśmy.
Prowokująca, oryginalna opowieść o tym, czym jest prawdziwa Miłość.

„To, co mnie dotyczy, już mnie nie dotyczy, muszę odtąd należeć całkowicie do Boga. Nigdy do siebie” – pisze św. Bernadetta na początku zeszytu, w którym notuje najcenniejsze dla siebie zdania, refleksje i uwagi. Niektóre pochodzą od niej samej, inne przepisała z obrazków i duchowych lektur.  Jest to jakby jej podręczny przewodnik duchowy, który nosiła przy sobie i z którego korzystała wedle potrzeb. Zeszyt ten może również nam pomóc w zbliżeniu się do Boga.

By móc rozmawiać serdecznie z Bogiem, trzeba nawiązać z Nim łączność. Do tego pomaga „przygotowanie", polegające na stawieniu się w obecności Bożej i skierowaniu do Niego swych myśli. Chcąc przekonać się o miłości Boga ku nam, obieramy za temat rozważania jakąś prawdę wiary, dzięki której możemy poznać tę miłość.

W tym celu oddajemy się stosowanemu czytaniu. Nie wystarczy jednak czytać, trzeba zgłębić treść; dokonuje się to przez rozważania, czyli rozmyślanie... W ten sposób samorzutnie przechodzi się do rozmowy, która według terezjańskiego ujęcia modlitwy myślnej jest jej "sercem" i ośrodkiem.