Głos Karmelu nr 48 - Listopad - Grudzień 2012

Swego czasu prorok Izajasz wołał donośnym głosem w imieniu Boga:

     „O, wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy! Kupujcie i spożywajcie, dalejże kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko! Czemu wydajecie pieniądze na to, co nie jest chlebem? I waszą pracę – na to, co nie nasyci?” (Iz 55,1–2).

     Mimo dzielącego nas od proroka Starego Testamentu czasu  te słowa nie straciły ani na swej aktualności, ani też mocy poruszającej nasze sumienia. Czemu wydajemy pieniądze na to, co nie jest chlebem? I naszą pracę – na to, co nas nie nasyci? Warto postawić sobie te pytania, zanim wypowiemy kolejną prośbę Ojcze nasz.

Rok wiary, który przeżywamy w Kościele, zaprasza nas, aby na nowo sięgnąć po ważkie tematy, zadać sobie trud refleksji, postawić pytania o własne życie wiary, wreszcie szukać świadków, którzy pomogą nam z nową siłą wyznać Credo.

Postanowiliśmy w tym szczególnym roku przywołać szereg postaci biblijnych, rozpoczynając od samego początku, czyli od Adama i Ewy, poprzez ich synów Kaina i Abla, następnie Noego, patriarchów: Abrahama, Jakuba, a kończąc na tak ważnym dla Karmelu proroku Eliaszu.

Dramatyczna historia Kaina i Abla opisana w księdze Rodzaju to nie kronika kryminalna czy gotowy scenariusz na thriller. Niestety to historia ludzkiego serca, jego ciemnej strony, złych wyborów, i jeszcze gorszych konsekwencji. Ilekroć pozwalamy, by „grzech leżał u naszych wrót”, tylekroć tracimy panowanie nad naszym życiem, a często okazuje się, że i nad życiem naszego brata.

W antropologii teologicznej Edyta Stein ogniskuje swe rozważania wokół pytania o to, „czego nasza wiara uczy o człowieku, aby w tym świetle poddać sprawdzeniu zarówno własną koncepcję człowieka, jak i każdą obcą”. Starała się przy tym, by jej antropologia miała zastosowanie w pedagogice katolickiej.

Św. Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein), podobnie jak jej młodsza współsiostra z Karmelu, Teresa od Dzieciątka Jezus, nie zakończyła swej misji wraz z momentem śmierci – ona dopiero ją rozpoczęła. Jaka jest ta misja patronki Europy względem nas, chrześcijan trzeciego tysiąclecia, mieszkańców starego kontynentu? Wydaje się, że święta doktor filozofii, karmelitanka bosa, ma do spełnienia zadanie pedagoga – tego, który prowadzi za rękę, towarzyszy w dojrzewaniu do stawiania pytań o otaczający świat, o siebie, wreszcie o Boga. Dziś, w czasach kryzysu – nie tylko ekonomicznego – potrzebujemy prawdziwej i rzetelnej formacji. Nie dadzą nam jej media, celebryci czy politycy, lecz tylko wiarygodni świadkowie.

Można mieć „brewiarza po dziurki w nosie”, można znudzić się małżeństwem, w połowie życia czuć się oszukanym przez życie, a religijna perspektywa wieczności może przyprawiać o mdłości.

Mówi się teraz dużo o kryzysie gospodarczym, ale w listopadowym numerze miesięcznika „W drodze” pisze się o kryzysie z o wiele szerszej perspektywy. Chociaż i o gospodarce można znaleźć kilka słów w wywiadzie z Georgem Weigelem amerykańskim teologiem i biografem Jana Pawła II. Weigel przenikliwie ocenia sytuację chrześciaństwa, zwłaszcza w Europie, oraz sytuację Europy w ogóle: Podstawowym problemem Europy nie jest ekonomia, ale – demografia. Nie macie najzwyczajniej w świecie wystarczającej liczby podatników, aby budżet mógł udźwignąć wasze oczekiwania. Oczekiwania, zauważmy, odpowiadające raczej kulturze zależności niż odpowiedzialności. Europy nie stać na kontynuowanie modelu państwa opiekuńczego(…). Jeśli nie skończy ona z samonapędzającą się kulturą bezpłodności, czeka ją śmierć.