Po co człowiekowi wiara? Dlaczego Bóg nas stworzył? Dlaczego Jezus połamał chleb podczas Ostatniej Wieczerzy? Czym jest zmartwychwstanie? Ojciec Raniero Cantalamessa w krótkich rozważaniach, które mogą być podstawą codziennej modlitwy, pomaga na nowo odkryć źródło wiary oraz zachwycić się pięknem i głębią chrześcijaństwa.

Zeszyty Formacji Duchowej nr 68. Biskup Grzegorz Ryś: "Błogosławiona między niewiastami. Księga Judyty".

Wiara to nie teoria, czy  abstrakcja. To rzeczywistość, która jest głęboko zakorzeniona w naszym życiu codziennym, tu i teraz.

Początkowo może się wydawać, że w swojej najnowszej książce ks. Guy Gillbert nie mówi w zasadzie niczego nowego. Wierzyć to uświadomić sobie, że Bóg mnie kocha, że motorem i siłą wiary jest miłość, że wiara to ufność w słowo Boże, że wyrazem wiary jest modlitwa jako intymna rozmowa z Bogiem.

Aż trudno uwierzyć, że można o wierze mówić w sposób tak prosty. A jednak zagłębiając się w jego słowa, nie można się oprzeć wrażeniu, że przemawia do nas przede wszystkim siła jego świadectwa, że wszystko, co chce nam przekazać, poparte jest jego własnym życiem.

Poruszające rozważania, które przypominają sens "pielgrzymowania wiary", bo jak pisze autor, tylko pielgrzymując, chrześcijanin nie traci z oczu Jezusa.

„KIEDY PISZĘ O ZASKOCZENIU WIARĄ, TO MYŚLĘ O ZASKOCZENIU JEJ OSOBOWYM WYMIAREM SPOTKANIA” – mówi ojciec Maciej Biskup. W swej książce rozważa naukę Jezusa – zawartą w zapowiedziach pielgrzymki do Jerozolimy – na którą Jego uczniowie odpowiedzieli szemraniem, z wiarą zaś przyjęli ją ludzie z peryferii, żyjący na obrzeżach Izraela. Jako dzieci Kościoła nie możemy ulec pokusie zamknięcia się w twierdzy, która da nam święty spokój. Miłość nie boi się wychodzić do tego, co inne i obce. […] Jesteśmy posłani – „Idźcie w pokoju Chrystusa” – aby, porwani przez Jego Ducha, wybiec ze znakiem błogosławieństwa, które otrzymaliśmy, tam gdzie jeszcze nie zgromadził się Kościół.

Generalnie człowiek cierpi na taką przypadłość, że gdy zacznie pytać, to nie może skończyć. Wystarczy spojrzeć na małe dzieci, których buzia otwiera się rano (w tym samym momencie co powieki), a zamyka dopiero po Dobranocce.

Jednak o ile dziecięce pytania nie zawsze wymagają ponadpodstawowej wiedzy, o tyle dylematy wieku dojrzalszego często już tak. A jeśli dodatkowo są to zagadnienia dotyczące Boga czy duchowości – leżymy. Na szczęście już jest „Wędrowiec do Świtu”, który pomoże rozwiać wątpliwości na tematy Kościoła.

Co to znaczy wierzyć w Chrystusa? Czy sama wiara może czowieka zbawić, czy też do zbawienia potrzebne są jeszcze dobre uczynki? Co trzeba zrobić, aby uznać się za człowieka wierzącego? W jaki sposób wiara zbawia?

To tylko kilka pytań, na które stara się odpowiedzieć Raniero Cantalamessa, kaznodzieja Domu Papieskiego. Z charakterystyczną swadą podejmuje temat specyfiki wiary chrześcijańskiej na tle różnych współczesnych trendów kulturowych. Sięga przy tym do Ewangelii, Dziejów i Listów Apostolskich, pism ojców Kościoła, teologów oraz do świadectw osób, które przeżyły szczególną łaskę przebudzenia wiary.

Chrystus odkrywany na nowo przez jednego z największych współczesnych teologów

Raniero Cantalamessa odpowiada na pytanie o to, w kogo tak naprawdę wierzymy, gdy w Credo wyznajemy, że „w Jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego (…), który stał się Człowiekiem”. 

Papieski kaznodzieja przygląda się Jezusowi z bliska, nie po to, by kogoś do Niego przekonać, nawrócić, ale po to, by zachęcić do osobistego spotkania z Panem. To spotkanie jest możliwe tylko za sprawą Ducha Świętego, który pozwala poznać Chrystusa w personalny, intymny sposób, który zmienia bieg życia.

Cantalamessa nieszablonowo i przenikliwie pisze o relacji z takim właśnie Jezusem – żywym, autentycznym i obecnym, który jest z jednej strony znany i nieznany, ten sam, a jednocześnie stale nowy.

Ksiądz Michał Olszewskie w książce "Wyznanie wiary. Credo w naszym życiu" sięga do swoich doświadczeń jako kapłana, egzorcysty i ewangelizatora, by pokazać, w jaki sposób wyznawane przez nas prawdy wiary działają w naszym życiu i w świecie, który nas otacza.

Z pasją przeprowadza nas przez kolejne słowa Credo, wskazując, jak wielkie i istotne prawdy zawierają i jak moc tych słów może zmieniać rzeczywistość. Osobiste, konkretne i poruszające przykłady, jakimi ilustruje refleksje na temat Credo, sprawiają, że podczas lektury możemy doświadczyć autentycznej miłości do tajemnic naszej wiary. 

Czy Jezus wzywa do zdobywania królestwa Bożego przemocą? Czy radzi wtrącić w morze z kamieniem młyńskim u szyi tego, kto jest zgorszeniem dla wiary maluczkich? Czy domaga się od swoich uczniów tak wyłącznego oddania Mu się, że powinni nienawidzić własnych rodziców?

Takie wnioski można by wysnuć przy powierzchownej lekturze niektórych zdań Mistrza z Nazaretu przytoczonych przez ewangelistów. Kardynał Gianfranco Ravasi na kartach tej książki zaprasza nas, aby zmierzyć się z owymi strefami mroku, ukrytymi w zakamarkach czterech Ewangelii, proponując nam analizę 140 problematycznych passusów. Chodzi nie tylko o stwierdzenia budzące kontrowersje natury teologicznej czy etycznej, ale również o nieścisłości historyczne.