Ojcze nasz ze świętą Teresą. Szkoła modlitwy dla kobiet

Człowiek jest głodny Boga. Jednak to Bóg jest bardziej głodny człowieka. Człowiek boi się Boga. Bóg boi się o człowieka. Człowiek podejmuje wysiłek, by zasłużyć na miłość Boga.

Tymczasem Bóg niszczy w człowieku przekonanie, że na Jego miłość trzeba zasłużyć.

Czy dobrze rozumiemy sens słów, które codziennie wypowiadamy wraz z ponad miliardem ludzi na ziemi? Ludzi, którzy mieszkają w różnych krajach, mają różny kolor skóry, pracę, których wiara różni się od siebie, ale jednak zgodnie powtarzają: „bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi”?

Papież Franciszek sięgnął do jedynej modlitwy, której nauczył nas sam Jezus. Osobiście wytłumaczył znaczenie jej poszczególnych wezwań, zabierając tym samym głos w dyskusji o możliwych zmianach w tłumaczeniu „Ojcze nasz”.

Dzięki temu mamy szansę lepiej zrozumieć, czym jest chrześcijaństwo, a przede wszystkim – na czym polega nasza relacja z Ojcem.

Święta Teresa od Jezusa wciąż pozostaje dla nas mistrzynią. To zadziwiające, że kobieta żyjąca w XVI wieku posiada tak solidne słowo dla człowieka naszych czasów.

Wydaje się, że żywotność oraz trwałość nauczania Świętej z Ávila znajdują swe uzasadnienie w jej dwóch cechach: mówi o tym, co najbardziej istotne w człowieku (odpowiada na pytania, które zawsze on sobie stawia – bez względu na epokę czy kulturę, w której się znajduje – i zmierza wprost do sedna człowieczeństwa) oraz czyni to z perspektywy kompetentnego doświadczenia.

Nagranie to, jest prawdziwą ucztą dla uszu i serca. Krzysztof Zanussi - wybitny artysta i filozof dzieli się swoim spojrzeniem na współczesny świat. Mówi o życiu, jako o arcydziele, do stworzenia którego wezwany został każdy z nas.

Życie można wygrać i przegrać. Nie nam sądzić całe życie innych, ale nam przychodzi oceniać własne życie i musimy zdawać sobie sprawę, (…)że przyjdzie rachunek sumienia, który powie, że to w życiu zrobiliśmy dobrze, a to źle. – Krzysztof Zanussi

Emilia Litwinko, mama dwójki przedwcześnie urodzonych chłopców, walcząc w szpitalu o życie swego kolejnego dziecka, doszła do dającego otuchę i siłę odkrycia, że trudny czas zagrożonej ciąży – pełen lęku, zwątpienia, a nieraz także bólu spowodowanego niepowodzeniem lub stratą – warto przeżyć razem z Maryją. Kto bowiem lepiej zrozumie niepokój, niepewność, a nierzadko przerażenie związane z oczekiwaniem na narodziny dziecka?

W tych spisywanych w szpitalnym łóżku bardzo osobistych rozważaniach modlitwy różańcowej Autorka dzieli się nie tylko historią swego trudnego macierzyństwa, lecz przede wszystkim nadzieją, którą odnalazła w powtarzanych po wielokroć słowach: „Łaskiś pełna, Pan z Tobą, błogosławiony jest owoc żywota Twojego”. Zaprasza Cię do wspólnej modlitwy, która nie tylko przynosi ukojenie i pozwala spojrzeć na rzeczywistość z innej perspektywy, ale przede wszystkim naprawdę jest w stanie zdziałać cuda.